*حجت الاسلام والمسلمین مهدی رستمی
عصر یکی از روزهای نوروز 93 به پیشنهاد حاج آقا شهوَند (روحانی محترم و نماینده ولی فقیه در امور عشایر استان فارس) به حوالی 3 ـ 4 کیلومتری مقبره کورش کبیر رفتیم. حاج آقای شهوند خودشان اهل یکی از روستاهای اطراف پاسارگاد بودند و با منطقه آشنایی کامل داشتند. به پیشنهاد ایشان به سمت دختربُر تا انتهای جاده رفتیم و از آنجا نیز حدود 200 متر پیاده روی کردیم. رسیدیم به جایی با طبیعت و قدمت باستانی بسیار خاص. این مکان مربوط به عصر هخامنشی می شود. جاده ای در دل کوه که بعضی آن را یک آبراهه می دانند. وقتی رسیدیم به آنجا برایمان بسیار جذاب به نظر آمد. اما چرا وطن پرستان هیچ توجهی به این مکان ندارند؟ در حالی که آنجا از نگاه قدمت و ارزش باستانی چیزی کمتر از کاخ های پارسه ندارد.
آبراه (جاده سنگی) هم کاملاً دست ساز است و بسیار صاف صیقل خورده و از لمس این دیواره های سنگی احساس خوبی به ما دست می داد.
در دو کیلومتری مقبره کورش، یک تخته سنگی شبیه منبر قرار دارد. آن منبر نزدیک یک درخت است که بین مردم بومی معروف است که یک امامزاده زیر این درخت دفن شده و مردم روز عاشورا دور آن سینه زنی می کنند.
بعضی باستان شناسان خارجی نظر داده اند که بعد از حمله ی اسکندر، افراد ناشناس بدن کورش را از مقبره خارج و در زیر این درخت یا کنار این منبر سنگی (شبیه به تخت پادشاهی هم هست) دفن کردند. ولی مردم این مکان را امامزاده می دانند.
این منبر (تخت) خیلی عجیب و جذاب است. اما آن درخت کاملاً یک درخت معمولی است. بعید است قبر کورش زیر درخت باشد. چون به نظر نمی رسد عمر درخت بیش از 70-80 باشد.
لینک های مرتبط:
قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
